گپ دوستانه

حقوق مردم هم در قاتون اساسی به خوبی مشخص شده است و در مکتب اسلام به خوبی نشان داده شده است. برای رسیدن به این امر مهم و حیاتی مردم عزیزمان، ایحاد سازکارهایی قانونی آمیخته با دستورالعملهای اسلامی صورت می پذیرد.. در قوانین دموکراسی غربی که بر اساس مکتب لیبرالیستی  صورت گرفته است، سازکارهای مناسب ایجاد شده است و خط کشی های صورت گرفته بسیار منظم و قابل کنترل و نظارت خاص قرار می گیرد. سیستم های پیچیده نظارت و کنترل در اجرای فوانین و دستوالعملها به کار گرفته شده است. تخطی هر شهروند از آن قوانین و دستورالعملها به شدت به شدت برخورد می شود. با هر شهروندی در هر پست و مقامی که خارج از خطوطی که برایش ترسیم شده است، حرکت کند به شدت برخورد می شود. دسترسی به هر لذتی برای تمام شهر وندان مهیا است، آزادی شهروند تا زمانی است که شاکی نداشته باشد. در ایران اسلامی هنوز برای اجرای دستورالعمل های اسلامی ساز و کارهای لازم ایجاد نشده است. بعضی از قوانین اسلامی سلیقه ای و بعضا پیاده نشده است و یا برای اجرای آن هنوز برنامه ای ندارند. به همین خاطر است بیشتر مسئولین بجای آنکه مجری خوبی باشند شعار گوی خوبی هستند. در شعارها از مردم مایه می گذارند ولی در عمل مردم فراموش می شوند. در غرب فصل الخطاب برای همه قوانین است. ولی در کشور ما به خاطر سیستم نامنظم و کنترل و نظارت بسیار ضعیف در ساختار عیب دار، قوانین خوب عمل نمی کنند و حقوق شهروند یایمال می شود. برای رهایی از این عیب، مدیران ما باید خدامحور باشند و تهذیب نفسی قوی داشته باشند تا بتوانند نقص ساختارها را جبران نمایند.امام خمینی (ره) می فرماید: «اگر تمام انبیاء عظام جمع شوند در یک شهری و در یک کشوری، هیچ گاه با هم اختلاف نمی‌کنند برای اینکه آنها تزکیه شده‌اند، علم و حکمت را بعد از تزکیه در نفس دارند. گرفتاری همه ما برای این است که ما تزکیه نشده‌ایم، تربیت نشدیم. تفکراتشان عمیق است، لکن تربیت نشده‌اند و آن خطری که از عالمی که تربیت نشده است و تزکیه نشده است بر بشر وارد می‌شود آن خطر از خطر مغول بالاتر است. غایت بعثت این تزکیه است غایت آمدن انبیاء این تزکیه است و دنبالش آن تعلیم».(11/3/60)

بهترین راه برای احقاق حقوق شهروندی انتصاب مدیرانی است که دارای تهذیب نفس باشند. در کارهایشان فقط رضایت خداوند برایشان مهم باشد، امام خمینی(ره) می فرماید.

«اگر بخواهد کسی تهذیب بشود، با علم تهذیب نمی‌شود؛ علم انسان را تهذیب نمی‌کند. گاهی علم انسان را به جهنّم می‌فرستد؛ گاهی علم توحید انسان را به جهنّم می‌فرستد؛ گاهی علم عرفان انسان را به جهنّم می‌رساند؛ گاهی علم فقه انسان را به جهنّم می‌فرستد؛ گاهی علم اخلاق انسان را به جهنّم می‌فرستد. با علم درست نمی‌شود. تزکیه می‌خواهد- «یزکّیهم»- تزکیه مقدم است بر همه چیز. طلبه‌ای که در مدرسه درس می‌خواند. همدوش با درس، همقدم با درس تزکیه لازم دارد. امام جمعه‌ای که- برای مردم- می‌خواهد هدایت کند مردم را، باید تزکیه خودش را کند تا بتواند هدایت کند. دولتی که بخواهد مردم را وادار به کار خوب بکند باید تزکیه بکند خودش را. عارفی که بخواهد مردم را به معارف الهیّه دعوت کند تا خودش را تزکیه نکند این قدرت را ندارد. فیلسوفی که بخواهد توحید را به مردم بیاموزد، تا این خصیصۀ شیطانی در او هست، این عمل را نمی‌تواند انجام بدهد؛ یعنی، زبان، زبان شیطان است و توحید می‌گوید و دل، دل شیطان است که توحید را دریافت کرده است و قلب، قلب شیطان است که فقه را آموخته و فقه را تعلیم می‌کند. تا این خصیصه هست، تما مامور لنگ است.(14/11/63)

با توجه به مقدمه:

[رئیس جمهور در اجلاس ملی گزارش اجرای حقوق شهروندی گفت : « از همه مردم می خواهم بودجه 97 را رها نکنید، همه دستگاه‌ها در سال 97 بودجه می گیرند، باید به مردم بگویند بودجه را کجا خرج کردند.»
وی افزود : «دسترسی به اطلاعات از مهم‌ترین حقوق مردم است، باید به اتاق شیشه‌ای برویم و مردم ما را مشاهده کنند.» وی تاکید کرد : «هر که از جیب مردم پول می گیرد باید به مردم بگوید کجا و چگونه خرج شده است؟»

در ظاهر سخنان زیباست و مردم پسنده، چگونه این سحنان زیبا را از شعار به عمل تبدیل کنیم؟ اگر آن مدیر تهذیب نفس نداشته باشد و سازمان نیز فاقد نظارت و کنترل کافی است چگونه باید انتظار اجرای این دستورالعملهای زیبا را داشت؟ آیا خود جناب رئیس جمهور بر اجرای حرفهای زیبای حقوق شهروندی عمل کرده و می کند تا مجموعه پایین دستی ایشان آن سحنان زیبای حقوق شهروندی را اجرا نمایند. 

همه ساله به 22 دستگاه زیر مجموعه نهاد ریاست جمهوری بودجه قابل ملاحظه‌ای اختصاص می‌یابد. تقریبا یک سوم بودجه این نهاد به عنوان کمک به اشخاص حقیقی و حقوقی خصوصی و دولتی در اختیار شخص رئیس جمهور است . این بودجه فارغ از چتر نظارتی دیوان محاسبات و هر نهاد حسابرسی و حساب‌کشی است . آیا رئیس جمهور به عنوان نماد رعایت حقوق شهروندی حاضر است در مورد کمک ایشان به اشخاص حقیقی و حقوقی در 4 سال گذشته به مردم بگویند این بودجه را کجا خرج کرده اند؟ رقم این بودجه سال گذشته بیش از 70 میلیارد تومان بوده است. وقتی همه دستگاه‌های زیر نظر ریاست جمهوری هر کدام بودجه خاصی دارند و خود نهاد هم جداگانه بودجه دارد چه نیازی به این بودجه «کمک» وجود دارد، به ویژه اینکه این بودجه عظیم در اختیار رئیس جمهور بیش از کل بودجه نهاد ریاست جمهوری است؟!
بد نیست بدانیم جمع جبری کمک‌هایی که رئیس جمهور طی چهار سال گذشته بر اساس این اعتبار به اشخاص حقیقی و حقوقی داده اند بیش از 280 میلیارد تومان می شود. در بودجه 97 هم بیش از 70 میلیارد تومان برای کمک و بودجه در اختیار رئیس جمهور پیش‌بینی شده است. البته بحث من در بودجه عملیاتی به موضوعی که اشاره شد مربوط نمی شود ، بحث بر سر این است که دولت و رئیس‌جمهور که عزم «شفاف سازی»، «شفاف گویی» و «حضور در اتاق شیشه ای» را دارند و دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها را دعوت به این مهم کرده اند ، معتقدند در بودجه 97 رویکرد بودجه ریزی عملیاتی را انتخاب نموده اند . اما اعداد و ارقام بودجه حکایت از چنین عزمی ندارد.
بودجه وزارت نفت در سال 97 طبق جدول شماره 7 خلاصه بودجه دستگاه‌های اصلی و زیرمجموعه ص 173 فقط 12 میلیون تومان است. تکالیفی که در تبصره یک بودجه بر عهده وزارت نفت است آیا با 12 میلیون تومان هزینه که چیزی کمتر از حقوق یک سال یکی از نگهبانان درب وزارت نفت است ، قابل اجراست ؟!
بودجه بر اساس تعریف ماده یک قانون محاسبات عمومی پیش‌بینی درآمد و برآورد هزینه است.
وزارت نفت در سال 97 چقدر هزینه و چقدر درآمد دارد؟
تبصره یک ماده واحده بودجه 97 در این مورد ساکت است . فقط می گوید 5/14 درصد درآمد حاصل از صادرات نفت ، میعانات گازی و خالص صادرات گاز به عنوان سهم شرکت ملی نفت باید به این شرکت داده شود!
مگر شرکت ملی نفت شرکت سهامی است که 5/14 درصد درآمد، نه سود شرکت به این بنگاه اقتصادی دولتی اختصاص یابد. بودجه‌ریزی عملیاتی در این مورد چه حرفی دارد؟ بودجه 97 کل کشور ساکت است. مهمتر از این خبط عظیم در بودجه‌ریزی دستگاه وزارت نفت؟!
در تبصره یک ماده واحده بودجه 97 آمده است: وقتی 5/14 درصد منابع حاصل از صادرات نفت و میعانات گازی و صادرات گاز را به شرکت ملی نفت دادید این شرکت معاف از تقسیم سود سهام دولت است یعنی بزرگ‌ترین بنگاه اقتصادی دولت سودش مال خودش است ، دولت به عنوان متولی نفت سهمی از این سود ندارد . این یعنی زیر پا گذاشتن ماده 10 و 11 قانون محاسبات عمومی !
آیا رئیس جمهور و وزیرنفت و نیز رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور حاضر است با حضور نیم ساعت در اتاق شیشه ای به این سوالات پاسخ دهند و بگویند عزم بودجه‌ریزی عملکرد در مورد وزارت نفت و شرکت ملی نفت چه می شود؟ بالاخره شرکت ملی نفت است که با بودجه غیرقابل احصا، وزارت نفت را اداره می کند 
یا این وزارت نفت است که شرکت ملی نفت را مدیریت می کند؟ آیا با بودجه 12 میلیون تومانی وزارت نفت می شود دستگاه عریض و طویل شرکت ملی نفت را که بودجه‌اش بیش از بودجه عمومی دولت است اداره کرد؟](برداشت ازhttp://anbarloee.ir/)

 به‌موجب اصول 113 و 121، مسئولیت اجرا و پاسداری از قانون اساسی را بر عهده رئیس‌جمهور نهاده است. 

وقتی آقای رئیس جمهور در نطق بودجه ای سال 97 خود در مجلس شورای اسلامی بیان می دارد: "لایحه بودجه سال 1397 برشی از برنامه چهارساله دولت است."  بر این اساس بودجه سال 97 مغایر اصل 52 قانون اساسی است.  زیرا در همین قانون آمده است: "بودجه سالانه کل کشور به ترتیبی که در قانون مقرر می شود از طرف دولت تهیه و برای رسیدگی و تصویب به مجلس تسلیم می گردد. هر گونه تغییر در ارقام بودجه نیز تابع مراتب مقرر در قانون خواهد بود."

آیا  بودجه سال نود و هفت برای همین مردم نیست که رئیس جمهور درگام اول آن (تهیه بودحه) فراتر از قانون عمل می کند.

انتظار این است که رئیس قوه مجریه اول از خود شفاف سازی و قانونمندی را شروع نماید تا دیگر اعضای دولت و سازمانهای زیر مجموعه آنها هم شفاف سازی نمایند و هم قانون را فصل الخطاب خود قرار دهند. به امید آنروز