گپ دوستانه

«تو هیچ چیز نیستی!» این نقل قولی است از یکی از روسای جمهور آمریکا. شاید بعضی فکر کنند یکی از آن جملاتی است که دونالد ترامپ عادت دارد به رقبای انتخاباتی یا منتقدانش بگوید یا اینکه رجزخوانی جرج بوش پسر برای یک فعال ضدجنگ باشد یا یکی از آن جمله‌های معترضه‌ هالیوودی که رونالد ریگان با خودش به کاخ سفید برده بود اما همه این حدس‌ها غلط است. البته شاید حق داشته باشید که برای این عبارت تحقیر‌آمیز به دنبال یک چهره جمهوری‌خواه بگردید، چون رسانه‌های جریان اصلی آمریکا ۲ دهه‌ای می‌شود در کنترل لیبرال‌های همساز با حزب دموکرات هستند و مشغول شست‌وشوی ذهنی مخاطبان میلیونی که تحت القائات آنها، مردان دموکرات کاخ سفید را در شمایل معلمان اخلاق تصویر می‌کنند تا شکنجه‌گرانی منحرف. 

مثل هر موضوع دیگری در سیاست ینگه دنیا اما موضوع چیز دیگری است. ‌برای شناختن صاحب آن جمله تحقیر‌آمیز نه خیلی به عقب بازگردید و نه چندان ذهن‌تان را مشغول درگیری‌های رجال سیاسی واشنگتن کنید. مخاطب این توهین و تحقیر نه یک مرد، بلکه یک زن است ولی نه یک زن معمولی، بلکه کسی که زمانی امور پرسنلی دفتر یکی از سناتورهای سرشناس دموکرات را بر عهده داشته است؛ تقریبا در همان مقطع زمانی که بیل کلینتون، رئیس‌جمهور دموکرات سرش با مونیکا لوینسکی گرم بود. باقی قضایا را همه می‌دانیم. او با اعتراف کارمند زن کاخ سفید درباره رفتار غیراخلاقی‌اش تا یک قدمی استیضاح و برکناری از مقام ریاست جمهوری هم رفت. آن سناتور دموکرات مورد بحث هم تقریبا در همان مقطع چند صد متر آن‌طرف‌تر از کاخ سفید، به شکلی مشابه سرش به تعرض به کارکنان زن ساختمان کپیتول یا همان کنگره ایالات متحده گرم بود.

 او حالا در پیرانه‌سری خودش رئیس‌جمهور آمریکا شده است اما با یک گذشته تیره و تار. حالا فاش می‌شود کسی که در مناظره‌های انتخاباتی ۳- ۲ سال پیش، ترامپ را به زن‌ستیزی و زن‌آزاری متهم می‌کرد و در راس حزب دموکرات، یکی از حامیان تشکیلاتی جنبش افشاگری درباره مردان مشهور یا با‌نفوذ متعرض جنسی بود، خود پایش در یک رسوایی به سبک «می‌تو» گیر است. 

 ظاهرا جو‌ بایدن طی ربع قرن گذشته از تمام نفوذ سیاسی خود برای ارعاب و ساکت کردن زنی استفاده کرده بود که وی را سال ۱۹۹۳ مورد تعرض جنسی قرار داده بود. فریاد دادخواهی خانم «تارا رئاد» که پس از شکایت از تعرض جنسی سناتور سابق دموکرات توسط او اخراج، تهدید و - به سیاق جمله‌ای که اول آمد-  تحقیر شده بود، حالا صرفا به لطف شکاف بزرگی که در سیاست دوقطبی آمریکا پدید آمده به گوش جامعه می‌رسد. او به شبکه فاکس‌نیوز، یکی از معدود رسانه‌های حامی جمهوری‌خواهان گفته زنان دیگری هم شاکی پرونده «جوی زن‌‌آزار» هستند که آنها هم توسط جناب پرزیدنت به جرم «هیچ چیز نبودن» در راهروهای تاریک بروکراسی دستگاه حاکمه آمریکا گم شده‌اند.

 جالب اینکه ماه گذشته وقتی بایدن به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، دم از حمایت از زنان ایرانی می‌زد، مقدمات طرح تحقیق درباره پرونده زن‌آزاری او در بالاترین سطح سیاسی آمریکا، توسط اعضای جمهوری‌خواه کنگره به جریان افتاده بود اما رسانه‌های لیبرال مشهوری چون نیویورک‌تایمز، واشنگتن‌پست، وال‌استریت‌ژورنال یا شبکه‌های سی‌ان‌ان، سی‌بی‌اس و البته کمپین Me Too در فضای مجازی به طور هماهنگ این خبر را سانسور کردند تا در کارزار‌ تبلیغاتی کاخ سفید برای حذف ایران از «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل خللی ایجاد نشود؛ کمیسیونی با مصوبات عمدتا غیرالزام‌آور که طی فعالیت ۶ دهه‌ای‌اش، صرفا به دنبال توسعه دامنه کشورهای عضو با هدف فشار بر آنها در راستای ارزش‌های تبلیغی آمریکا بوده ولی ناگهان با درخواست مستقیم دولت واشنگتن، اقدام به تشکیل جلسه‌ا‌ی فوری برای تصویب قطعنامه‌ای لازم‌الاجرا علیه کشورمان می‌کند.

 ابعاد غیرانسانی سانسور گسترده توسط رسانه‌های جریان اصلی آمریکا و صدها هزار به‌ اصطلاح فعال در شبکه‌های اجتماعی در رابطه با شکایت تارا رئاد از رئیس‌جمهور آمریکا، حتی سانسور دستوری پرونده فساد مالی و اخلاقی هانتر، پسر‌ بایدن توسط اف‌بی‌آی را که پای خود جو بایدن نیز در آن گیر است، درمی‌نوردد. به طوری که می‌توان گفت خانم رئاد، کارمند مورد تعرض قرار گرفته توسط جو‌ بایدن، عملا چندین سال به سفارش این سیاستمدار بانفوذ در شرایطی شبیه حبس خانگی به سر می‌برده است.

 او در مصاحبه اخیرش با فاکس‌نیوز ماجرای تعرض جنسی بایدن به خود را شرح داده و فاش کرده نه اداره حقوقی کنگره و نه دادگستری آمریکا، هیچ‌کدام به شکایت رسمی او از سناتور وقت ترتیب اثر ندادند. رئاد می‌گوید: «بایدن از قدرت و نفوذش استفاده کرد تا من را ساکت کند. من به مخاطبان شما می‌گویم آنها (دموکرات‌ها) زندگی مرا نابود کردند. آن روز که او به من تعرض کرد، آینده‌ام را نابود کرد». 

رئاد در ادامه به تلخی از حس ناامیدی‌اش از دستگاه به اصطلاح عدالت آمریکا یاد می‌کند و می‌گوید: «من امیدم به عدالت واقعی را از دست داده‌ام. امیدم این است که دست کم تحقیقات در خور کنگره درباره جو بایدن انجام شود. این کار ممکن است در را به روی زن‌های دیگری که کارمند او بوده‌اند  و می‌ترسند و سکوت اختیار کرده‌اند باز کند تا تحت حمایت قانونی، حقیقت را فاش کنند».

به گفته این خانم، زمانی که او ناامید از پیگیری قضایی با خود بایدن مواجه شد، رئیس‌جمهور مدعی دفاع از حقوق زنان در فراسوی مرزهای آمریکا، شخصا آن عبارت تحقیر‌آمیز را که در ابتدا وصفش رفت، خطاب به او بر زبان آورد: «تو هیچ چیز نیستی!»

تازه ۲ سال پیش بود که بعد از نزدیک به ربع قرن گوشه‌هایی از بلایی که بایدن و حزب دموکرات بر سر این زن آورده، در جریان شورش رسانه‌ای حامیان ترامپ علیه دستگاه دیوان‌سالاری آمریکا به توئیتر درز کرد. بعد از آن بود که وزارت دادگستری آمریکا تحت فشار افکار عمومی مجبور شد با رئاد تماس گرفته و جزئیات پرونده شکایت ثبت شده اما مسکوت مانده از رئیس‌جمهور را جویا شود. 

پس از پیگیری‌های «لورن بویبر» نماینده زن کنگره و متعاقب یک جلسه خصوصی با «مت گائتز» دیگر عضو جمهوری‌خواه خانه نمایندگان، حالا رئاد اعلام آمادگی کرده در کنگره علیه رفتار زن‌ستیزانه جو بایدن شهادت دهد.

البته در شرایطی که دموکرات‌ها در هر دو مجلس سنا و خانه کنگره دست بالاتر را دارند، بعید است طرح جمهوری‌خواهان برای ارائه شهادت رئاد علیه بایدن، بلافاصله پس از نخستین روزهای پس از بازگشایی کنگره جدید (سوم ژانویه ۲۰۲۳) قابل انجام باشد. با این حال او می‌گوید آنقدر پای شکایت خود می‌ایستد تا جامعه اطلاعاتی که بایدن از آنها برای خفه کردن صدای قربانیانی مثل او بهره‌گیری می‌کند و همین‌طور رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، در مقابل واقعیت زشت زن‌آزاری توسط رئیس‌جمهور آمریکا تسلیم شوند. او باور دارد هنوز هم می‌تواند بایدن را چنان رسوا کند که مجبور به استعفا از سمت ریاست‌‌جمهوری شود. هر چند تحقیق‌کنندگان درباره پرونده بسیار بزرگ‌تر، مشهورتر و سیاسی‌تر موسوم به لپ‌تاپ هانتر بایدن هنوز نتوانسته‌اند رئیس‌جمهور 80 ساله را برای ادای توضیح درباره فساد مالی خود و پسرش در رابطه با اخذ رشوه در اوکراین و چین به دادگاه بکشانند. 

هفته‌ای نیست که رسانه‌های آمریکایی گزارش‌ها و آماری تکان‌دهنده از اوضاع جهنمی زنان این کشور منتشر نکنند. 

اخیرا تارنمای now.org آمار زنانی را که سال 2005 در آمریکا توسط شریک جنسی خود کشته شده‌اند بالغ بر 1181 اعلام می‌کند اما آمار آزار جنسی به کف خیابان‌ها و جامعه آمریکا ختم نشده و از نیروهای نظامی و بالاترین رده‌های حاکمیتی این کشور نیز سر در آورده است.

به گزارش آسوشیتدپرس آمار آزار جنسی زنان در ارتش آمریکا در سال ۲۰۲۲ حدود 13 درصد بیشتر از سال قبل بوده است. بنابراین گزارش، برخی مقامات پنتاگون و اف‌بی‌آی در یک نظرسنجی محرمانه اقرار کرده‌‏اند 36 هزار نفر از نیروهای‌شان به نوعی مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند. 

این در حالی است که به گزارش شبکه پی‌بی‌اس، در ایالات متحده به عنوان بزرگ‌ترین بازداشتگاه جهان، زندان‌ها تبدیل به جهنمی برای زنان شده‌اند. 

بر اساس مستندی که در کانال یوتیوب این شبکه آمریکایی منتشر شده، 30 درصد بازداشتی‌ها و محبوسان زندان‌های این کشور را زنان تشکیل می‌دهند که در تمام دنیا بی‌سابقه است. 

«آندریا جیمز» بنیان‌گذار «شورای ملی زنان زندانی» در آمریکا در مصاحبه‌ای با همین شبکه ضمن محکوم کردن سیاست زندانی کردن بیش از حد در ایالات متحده، وضعیت زنان زندانی در این کشور را اسفبار توصیف می‌کند. او در ادامه صحبت‏هایش می‌گوید با توجه به اینکه زنان در زندان از فرزندان‌شان جدا می‌افتند، مجبورند با هزینه‌های بالا با خانواده خود ارتباط برقرار کنند؛ هزینه‌ای که در اغلب موارد از عهده‌ آن برنمی‌آیند.