گپ دوستانه

محمد ایمانی فعال سیاسی در کانال تلگرامی خود نوشت:

روزنامه های اعتماد و شرق و هم میهن و سازندگی و آرمان؛

سید محمد خاتمی و مجمع روحانیون، حزب های کارگزاران و اتحاد ملت؛

کرباسچی و حضرتی و عبدی و شکوری راد و آذر منصوری و محمود صادقی و ...؛

علی کریمی و علی دایی و فلان و بهمان بازیگر اشرافی سینما؛

چنان ساکتند که گویا مُرده اند. نه پیش از این، حتی یک خط نسبت به جنایت و شکنجه هایی که اشرار اغتشاشگر علیه شهید "سید روح الله عجمیان" مرتکب شدند، ابراز تاسف و بیزاری کردند؛

و نه پس از این به روی خود خواهند آورد که آن شهید مظلوم، کارگر ساختمانی بود و ماهیانه سه میلیون تومان حقوق داشت. و توسط اشراری به شهادت رسید که سرکرده و تحریک کننده شان، پزشکی جنایتکار، با درآمد صد میلیون تومانی بود.

چرا؟ چون اغلب آنها به زندگی اشرافی در خانه ها و کاخ های ویلایی خو کرده اند. چون قبلا، وجدان را به هر دلیل کشته اند. چون به هزار و یک بهانه، برده و گروگان شده اند و نمی توانند آزادگی پیشه کنند. به تعبیر دقیق امیر مومنان (ع): "میّت بین الاحیاء: مرده ای میان زندگان".

بی تردید، آنها شریک و متهم اصلی در جنایات انجام شده از سوی اشرار و تروریست ها هستند.

خون شهیدان مظلوم ملت ما، روشنگر و رسواگر اشرافیت منافق است. فدیه هایی است برای بیداری مردم.

ودر جای دیگر:

جواهر فروشی، متعلق به یک فوتبالیست سابق است. اشرافیت چه می فهمد همراهی با نقشه تعطیلی کسب و کار ها، کارگر یا کاسب و مغازه دار را گرفتار چه خساراتی می کند، یا مثلا سرنوشت چک و تعهد مالی آنها چه می شود.

کاخ نشینان چه غم دارند که معیشت مردم به دست انداز بیفتد، یا اموال عمومی و خصوصی خسارت ببیند. مهم این است که اغلب مرفهین بی درد، آن طرف مرز تابعیت دارند و اگر هم دل شان آنجا نباشد -که اغلب هست- زن و فرزندشان، آن طرف گروگانند.

نمی توانند از امریه های آن طرف مرز سرپیچی کنند یا دل بکنند. گیر و گرفتاری اساسی دارند.

مثل همان فوتبالیستی بازیچه ای که در دوبی، تر و خشکش کردند و سپس به کانادا (پناهگاه دزد ها و وطن فروشان ) منتقلش کردند. یا آن دیگری، که دخترش در لندن گروگان است.

توقع دارید اینها غصه دار شوند که کاسب و کارگر از نان خوردن می افتند؟ یا به جان و مال و کسب و کار و زندگی مردم آسیب وارد می شود؟!

وقتی وجدان را کشته و حیثیت خود را برای یک برگ تابعیت و اقامت، و مُشتی دلار و یورو حراج کرده باشند، دیگر نباید سراغی از وجدان یا وطندوستی و دلسوزی برای زندگی مردم گرفت.