گپ دوستانه

بعد از اعلام اسامی کاندیداهای ریاست جمهوری توسط شورای نگهبان، تخریب ها از داخل و خارج کشور علیه شورای نگهبان شروع شد. از آنجا که شورای نگهبان طبق وظایفی که به عهده دارد عمل نموده است.  بعضی از غربگرایان همسو با بعضی رسانه های دشمن مردم ایران، از شورای نگهبان ایراد گرفته که می باست از تمام جناح ها احزاز صلاحیت می کرد تا انتخابات پر شور تر باشد. در حالیکه وظیفه شورای نگهبان احزاز صلاحیت هاست و به جناح و حزب  نگاه نمی کند.  قانون به او اجازه نمی دهد که جناحی بیاندیشد. کاندیداها از هر جناهی باشند شورای نگهبان به وظیفه خود عمل می نماید و فقط نگاه به عملکرد افراد که توسط نهادهای امنیتی تهیه شده است توجه می نماید. مردم ایران نیز به جناح ها نگاه نمی کنند زیرا سی و دو سال از چهل سال حکومت در چنگال اصلاح طلبان بوده است. و به خوبی در این مدت آنها را شناخته اند. ناتوانی آنها و عدم خلوص و صداقت آنها، ولنگاری در مدیریت آنها، موجب گردیده، اگر همه اصلاح طلبان احراز صلاحیت هم باشند مردم به آنها رای نخواهند داد. این طیف فکری، به جز خود اندیشه و تفکر دیگری را بر نمی تابند. هر دیگی بجوشد و بخار آن به مذاق و منافع اصلاح طلبان نباشد، آنرا تحریم می کنند. اگر هم در بعضی موارد اسم انقلاب و مردم را می آورند، به خاطر نردبانی است که برای رسیدن به منافع خود به آن نیاز دارند در حالیکه  هیج اقدام عملی و انقلابی و جهادی و مردمی را از هر کس که باشد قبول ندارند. در تمام دنیا احزاب در اصول حاکمیتی هیجگونه اختلافی ندارند ولی در روش و شیوه نظرهای متفاوتی دارند. در ایران بعضی احزاب برای تغییر در اصول فعالیت می کنند و با کلیت نظام مشکل دارند با این وجود معلوم نیست با چه نظر و عقیده ای قصد دارند جکومتی را در دست بگیرند که با بعضی اصول آن مغرض هستند این نیز خود از اجایب احزاب در ایران اسلامی است. همه احزاب باید قوائد بازی را که نشئت گرفته از قانون اساسی است سر منشاء تمام دستورالعملهای خود قرار دهند. نه دنبال یک اندیشه لیبرالی باشند که مردم دنیا به خاطر همین اندیشه غلط معلوم نیست به کدام ناکجا آباد حرکت می کنند. از این منظر بگذریم، مشارکت یا عدم مشارکت مردم به عملکرد مدیران حکومت های گذشته بر می گرددکه باعث شده اند با عملکرد ناموفق خود که باعث فشار اقتصادی گردیده است مردم را ناراضی نماید از آنجا که مردم ایران دارای بصیرت هستند و حساب این مدیران لیبرال و غربگرا  را با انقلاب جدا می دانند. زیرا صاحب اصلی انقلاب خود مردم هستند نه کسانی که چهل سال موج سوار انقلاب شدند، از برکت انقلاب آنقدر فربه شدند و در ناز و نعمت زندگی می کنند که بر ولی نعمت خود یعنی انقلاب دهن کجی می کنند. آنها نگران رای حداکثری نیستند، نگران آنند که دست آنها از بیت المال کوتاه می شود. فراهم آوردن زمینه مشارکت حداکثری بیش و پیش از همه بر عهده مسئولان و به‌ویژه مسئولان اجرایي کشور و عملکرد مثبت و یا منفی آنهاست. به عنوان مثال کسانی که با کم‌کاری و بی‌تدبیری‌خود، مردم را به صف مرغ می‌فرستند، به صف رای لطمه می‌زنند ! نامزدهای مطرح برای ریاست جمهوری از کره مریخ که نیامده‌اند! آنها در مسئولیت‌های قبلی خود عملکردی داشته‌اند که برای مردم نیز شناخته شده است و از میزان دلبستگی و یا بی‌خیالی و بی‌تعهدی آنان در قبال مشکلات باخبرند. بنابر این اگر در میان نامزدها افرادی را ببینند که نشانه‌ها و سوابق مثبتی از دلسوزی و پاکدستی و پاکباختگی آنها در ذهن دارند، با میل و رغبت بیشتری پای صندوق‌ها خواهند آمد. اینشاالله