گپ دوستانه

شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان بود. در پایان اخبار تلویزیون، بیانات رهبر معظم انقلاب را در حضور خانواده معظم شهدا هفتم تیر و شهدا دفاع حرم پخش نمود. در این تجمع بر خلاف بعضی تجمعات دیگر از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار بود. سادگی و بی آلایشی مهمانان رهبر بیشتر به چشم می خورد. در چهره های آنان نمادی از مومنین راستین موج می زد، که می توان صبر، استقامت،شجاعت، پاکی، معرفت،معصومیت را در چهره های معصوم آنها دید. بی ادعایی، شکیبایی،از صفات بارز آن عزیزان می باشد. در پس آن چهره های معصوم و بی ادعا پیامهای آنها را می توان مشاهده کرد. پیامهایی که ادامه وصیت کلیه شهدای انقلاب اسلامی است. دفاع از اسلام و پشتیبانی ولایت فقیه. به گمانم هر مسئول مملکتی با مشاهده آن صحنه بی آلایش در صورت داشتن حس مسئولیت سازمانی و اجتماعی در برابر آنها خشوع و خضوع می کرد. سئوالی در ذهن مدیران عالی رسوخ می کرد که آیا سزاوار است در برابر این مردم شاهد انواع و اقسام مفاسد و ناهنجاریهای اجتماعی باشیم که آبروی نظام را زیر سئول ببرد. آیا سزاوار است در برابر این مردم که عزیزترین کسان خود را به انقلاب و اسلام تقدیم کرده اند، بعضی از مسئولین به جای اینکه به فکر درد مردم باشند به فکر تفکر گروهی و حزبی و یا خانوادگی خود باشند، و وظیفه اصلی خود را فراموش کنند، شاهد: آمار ناهنجاریهای اجتماعی،آمار بیکاری، آمار اختلاس،آمار قاچاق ارز،آمار سوء استفاده های مدیریتی و . . . در جامعه می باشد. خدایا حق آنها را بر همه ما ببخش. آمین