گپ دوستانه

در دهه های گذشته، تاریخ ایران، شاهد ظهور جریانهای مختلف روشنفکری بوده است. از جریان مشروطه بگیر که زمان حاظر. می توان طیف فکری جریان مشروطه را به چندگروه تفسیم نمود. یک گروه روشنفکرانی بودند که یا به غرب وابسته بودند و یا به شرق. عده ای هم طرفدار اصلاحات بودند ولی بصیرت نداشتند، گرفتار شعارهای روشنفکران وابسته بودند. گروه سوم در نیمه راه فهمیدتد که اهداف عالیه مشروطیت دارد به سمتی حرکت می کند که خواست توده مردم مسلمان نیست، امثال شیخ شهید فضل الله نوری. به خاطر بصیرت بالا توسط همان بی بصیرت ها سرش به بالای دار رفت.  به پیوسط همان جریان، جریانهای دیگر بوجود آمدند. به خاطر هدف و سمت و سوی حرکتشان، که یا به شرق وابسته بودند و یا به غرب نتوانستند در دل توده مردم مسلمان ایران نفوذ کنند. در بعضی از جریانها نام اسلام را نیز به یدک می کشیدند. این گروه ها به خاطر اینکه درک و شناخت صحیحی از اسلام نداستند و آیات قرآن را تفسیر به رای می کردند. دچار یک نوع تفکر التقاتی شدند. عیب بزرگ این جریانها که باعث شکستشان می شود، بریدگی از مردم و گریز از مرجعیت دینی بودند. با همین اوصاف، بعد از انقلاب جریانهایی که فعال و بیشتر نیمه فعال و یا خفه بودند، شروع به فعالیت نمودند، به نیت و قصد اینکه همه چیز را قبضه کنند و دو دستی تحویل اربابان شرقی و یا غربی خود بدهند و یا مسیر حرکت انقلاب را عوض نمایند. چهل سال است تمام آنها چه در خارج کشور که بر خوان اربابا نشان تغذیه می کنند و مریدانشان که در داخل کشور دست رنج مردم بی نوا را به یغما می برند. و مدام فریاد یا مسیبتا سر می دهند. گرگان، شغالان و روبهان مکار، خود را به رنگ میش در آورده اند و در آغل گوسفندان با دستیاری همدیگر مشغول ذبح هستند. این جریانها با وجودی که در اصل بینش و تفکر ممکن است هم عقیده نباشند ولی در هدف تمام آنها یک نقطه اشتراک دارند و آنهم دست برداشتن مردم از اسلام است. اسلام دشمن سر سخت آنهاست، زیرا اسلام مخالف هرزه گری،لااباگری، آزادی بی حد و مرز، مخالف تز هدف وسیله را توجیه می کند، رشوه خواری، دوتابعیتی، رانت خواری و... می باشد. انسان مجاهد پرور است که در کمال صداقت و بی ریایی برای مردم مسلمان زحمت می کشد و هیچگونه توقهی هم از آنها ندارد. در این برهه زمانی که با هدر دادن زمان توسط حکومت مردان لیبرالی و پنج سال نشستن پای درخت بی ثمر برجام، هدر دادن سرمایه های ملی، بی برنامه گی در اجرای وظیفه و مسئولیشان فضا را برای پشت جبهه دگر اندیشان و اپور تونیستها آماده نموده اند، شیپورچی های آنها امثال موسوی خوئینی ها و علیرضا علوی تبار و دیگر هم تفکرانشان، و تعیین خطوط حرکتی برای پیاده نظام آنها در روزنامه ها به صدا درآمده است. تاریخ تکرار می شود، یکهزار و چهارصد سال پیش، مثل چنین دورانی، تمام دشمنان اسلام برای نابودی اسلام متحد شدند تا در یک صف در برابر اسلام بایستند و ریشه اسلام را بکنند. کنار خندق دور مدینه صف کشیدند و مبارزه طلبیدند، غولی میان آنها بود که لشگری را حریف بود، از آنجائیکه کسی توان عبور از خندق را نداشت او توانست یکه و تنها از خندق عبور نماید و خود را به صف مسلمین برساند و مبارز طلب کند. صدا در گلو لشگریان اسلام خفه شده بود. صدای تک تک قلبها را می توان شنید. پیامبر(ص) می فرماید: تمام کفر در برابر تمام اسلام ایستاده است، چه کسی می تواند برای مبارزه با این قول به نام عمربن عبدود قدم پیش بگذارد. تمام مدعیان صف اول صورت خود را از چشمان تیز بین پیامبر پنهان نمودند، ناگاه جوانی فریاد می زند، من، پیامبر می خواهد این جوان را از نزدیک ببیند، حدسش درست بود او کسی جز علی(ع) نبود، مجاهد واقعی فی سبیل الله، طی مبارزاتی پیکر تمام قد کفر را با شمشیر اسلام به ذلت می کشاند.

جنگ احزاب آن چنان ابعاد گسترده‌ای داشت که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «برز الایمان کله الی الشرک کله؛ تمام ایمان در برابر تمام کفر قرار گرفت». 

حادثه جنگ احزاب بزرگترین و سخت ترین امتحان و آزمون برای مسلمانان بود. مسلمانان با پیروزی چشمگیری، در این امتحان الهی روسفید شدند، و لکه ذلت و روسیاهی را تا ابد برای مشرکان و منافقان کارشکن باقی گذاشتند. برای ملت ایران این بحران یک آزمایش است. همچنانکه در آزمایشهای زیادی با همدلی و اتحاد به لطف خدا پیروز شدند در این امتحان الهی نیز پیروز خواهند شد و روسیاهی آن برای تمام آنهایی که به عنوان اصلاحات به درد و رنج مردم را در بیش از سی سالی که حکومت کردند، افزودند. از مال بیت المال تا توانستند فربه شدند و آرزوی خیال باطلشان که می توانند مردم را از انقلاب و رهبر جدا کنند، به گور خواهند برد. اینشاالله

1- (مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار،ج20، ص215 )